زندگی

زندگی رسم خوشایندی است…

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ.

زندگی پرشی دارد اندازه عشق.

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود.

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.

 
زندگی جذبه ی دستی است که می چیند زندگی.
 
زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد.

 
زندگی گل به توان ابدیت.  زندگی ضرب زمین در ضربان دلهاست.

هر کجا هستم باشم ، آسمان مال من است.

پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین ، مال من است.

آری آری زندگی زیباست.

 
 زندگی آتشگهی دیرنده پا بر جاست گر بیفروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست.
 
ورنه خاموش است.

خاموشی گناه ماست.

 
شعر از:  سهراب سپهری
 

                                                                      

                  با تشکر فراوان از دوست خوبم  اسی دالتون

سلام.

آقا مطلب تموم شد. کبو تر رو هم انداختیم تو قفس، به درش هم یک قفل گردن کلفت زدیم.  

خوبه ما دو نفریم. دو نفریمون موندیم دیگه چی تو وبلاگ بنویسیم.  نمیدونم این وبلاگ های دیگه این
همه نوشته رو از کجا میارن.   

همین الآن هم ، یعنی ساعت 11:32 شب، از بی مطلبی این سخنان گهربار  رو می نویسم.   

از یک طرف مطلب کم اوردیم از یک طرف هم می گیم درست نیست از وبلاگ های دیگه تو وبلاگمون کپی
کنیم و حق او نهارو ضایع کنیم.

حداقل شما به ما کمک کنید و اگر متن و یا تصویر خوبی داشتی حتما در بخش نظرات به من بگو.

                                                                               خدا به بهت اجر بده .   سعید

پرواز را به خاطر بسپار      پرنده مردنیست